Γιώργος Τσιφτσίδης

Γεννήθηκα στην Καβάλα. Μεγάλωσα στους χωματόδρομους και στις παραλίες της Αλεξανδρούπολης. Με τους ναυτοπροσκόπους έμαθα τη συντροφικότητα, βαπτίστηκα στην θάλασσα, ανίχνευσα τη φύση και βίωσα τη ζωή στην ύπαιθρο.
Από μικρός ονειρευόμουν και φαντασιωνόμουν να διασχίζω ορίζοντες. Έχω ψυχή τυχοδιώκτη και την παρόρμηση του ταξιδευτή στο αίμα μου. Πλανεύτηκα από τα ποιήματα του Καβαδία και βρέθηκα τηλεγραφητής (μαρκόνης), να ταξιδεύω σε ωκεανούς, γεμάτος κάθε φορά με προσμονή και ενθουσιασμό για την άγνωστη γη μπροστά και το επόμενο λιμάνι.

Συντροφιά μου οι ήχοι και τα παράσιτα των ραδιοκυμάτων και η απόκοσμη μουσική από τους θορύβους του σύμπαντος που ακόμη ηχεί στα αυτιά μου. Ακόμη νοσταλγώ εκείνη τη θαλπωρή στο μισοσκόταδο και το φως των ενδεικτικών λυχνιών, να ακούω τις τηλεγραφικές κραυγές των καραβιών στα μεγάφωνα, στην αγωνία τους να επικοινωνήσουν. Ρουφούσε σαν σφουγγάρι η ψυχή μου εικόνες, ήχους και συμβάντα από άγνωστους κόσμους, καθώς ταυτόχρονα βίωνα συναισθήματα και εμπειρίες που χαράχτηκαν ανεξίτηλα στην ψυχή μου. Εξωτικές χώρες και το μεγαλείο της φύσης σε θάλασσες και ωκεανούς τροφοδότησαν με άφθονο υλικό το θυμικό μου. Ξεχασμένες εικόνες έρχονται ξαφνικά να συντροφέψουν την σκέψη μου και αναρωτιέμαι αν πραγματικά τις έζησα ή αν απλά τις ονειρεύτηκα. Εξωτικές ονομασίες που στον μέσο άνθρωπο δεν λένε τίποτε, σε μένα προκαλούν χείμαρρους αναμνήσεων.
Από την αρχή είχα σχεδιάσει να κάνω σπουδές στο εξωτερικό σε διαλείμματα των θαλασσινών μου εξερευνήσεων. Για τον Οδυσσέα μέσα μου, η νοσταλγία της Ιθάκης για μια κανονική ζωή στη στεριά, ήταν το λιμάνι της Κίρκης που μόνο περιστασιακά έριχνα προς την κατεύθυνσή του κλεφτές ματιές.
Κάποτε σηκώθηκε το απαγορευτικό απόπλου με την υποχρέωση της στράτευσης, και μια καινούρια ζωή στο όπλο των τεθωρακισμένων σαν έφεδρος αξιωματικός, ξεκίνησε. Ένα σύνολο, στρατιωτικών και μη, γνώσεων και εμπειριών αποκτήθηκε και έννοιες όπως διοίκηση, τεχνικές, τακτικές, ευθύνες , διαχείριση ανθρώπων απέκτησαν νόημα. Ήταν όμως αναγκαστικό διάλειμμα καθώς μέσα μου έκαιγε η φωτιά της επιθυμίας να ξανοιχτώ στα πέλαγα κυνηγώντας χίμαιρες.
Όμως, ότι δεν το πέτυχε η Κίρκη με τα θέλγητρά της το πέτυχε η ναυτιλιακή κρίση εκεί στις αρχές του 80. Η ανεργία με ανάγκασε να μαζέψω τους χάρτες των θαλάσσιων οριζόντων στο ράφι της ψυχής μου.
Οι συγκυρίες με έφεραν υπάλληλο στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας και αναγκαστικά νέες πορείες σε χάρτες ζωής χαράχτηκαν. Νέες γνώσεις, νέοι σταθμοί, νέες εμπειρίες, νέες έννοιες όπως σταδιοδρομία, δημόσιο συμφέρον αλλά και απογοήτευση για το υφιστάμενο σύστημα διοίκησης της χώρας μας.
Κάποτε στα καράβια έκρινα το πολιτισμικό επίπεδο (κουλτούρα) ενός λαού από την συμπεριφορά του Πιλότου που ανέβαινε για να οδηγήσει το καράβι μέσα στο λιμάνι. Ξεκινούσε από την εμφάνισή του και τελείωνε στο αν επαιτούσε τσιγάρα και ποτά φεύγοντας στο τέλος. Όλα αυτά μέχρι να αρχίσω να προσεγγίζω Ελληνικά λιμάνια. Ενώ μέχρι τότε αισθανόμουν περίφανος για το γεγονός που έβλεπα την Ελληνική σημαία στις πρύμνες καραβιών σε κάθε γωνιά του πλανήτη δείγμα της μεγαλοσύνης του Έλληνα, ένοιωσα ντροπή. Ντροπή που νοιώθει τώρα πλέον κάθε Έλληνας στο εξωτερικό για την συλλογική απαξίωση και εκφυλισμό του ονόματος "Έλληνας". Φρόντισε γιαυτό η ελίτ που κυβερνά αυτόν τον τόπο και το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο να διεκδικούμε μάταια στο όνομα των αρχαίων Ελλήνων λίγη εθνική περηφάνια.
Βράχος που κατρακυλά επιταχυνόμενος σε μια επικλινή πλαγιά στη συνέχεια η ζωή μου. Μικρά και μεγάλα γεγονότα, χαρές, λύπες, προσμονές, απογοητεύσεις και ρουτίνα.
Οι συνθήκες επέτρεψαν στην δίψα της γνώσης να εκδηλωθεί και η πηγή βρέθηκε στο πεδίο των επιστημών της Πληροφορικής. Εδώ νέοι ψηφιακοί κόσμοι μου φανερώθηκαν και καινούριες αναζητήσεις και εξερευνήσεις στην γνώση αυτήν την φορά ξεκίνησαν, με επιστέγασμα την απόκτηση σχετικού πανεπιστημιακού τίτλου σπουδών. Προγραμματιστής εμπορικών εφαρμογών στις προ Windows ηρωικές εποχές του Clipper και της dbase και ανάπτυξη web εφαρμογών στη συνέχεια. Εξειδικεύτηκα στην ασφάλεια Πληροφοριακών Συστημάτων που ήταν αντικείμενο τόσο της Πτυχιακής όσο και στη συνέχεια της Διπλωματικής μου. Προσέγγισα την μέτρηση της ασφάλειας στο Web μέσω της εφαρμογής του penetrating testing και του ethical hacking εκεί στο 2000 όταν ήδη είχε ξεκινήσει ο κυβερνοπόλεμος.
Αρκετά χρόνια καθηγητής σε ΙΕΚ και στη συνέχεια στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης, είχα το προνόμιο να μεταβιβάζω με ενθουσιασμό γνώση σε ζητήματα Πληροφορικής και Μάνατζμεντ σε ενήλικες.
Η τύχη με ευνόησε ώστε στα πλαίσια εκπαιδευτικής άδειας για απόκτηση μεταπτυχιακού τίτλου στη Διοίκηση Δημόσιων Οργανισμών και Επιχειρήσεων, να βρω την ευκαιρία να ανοιχτώ στον κόσμο της αγωνιστικής ιστιοπλοΐας ανοικτής θαλάσσης, ικανοποιώντας ένα χρόνιο πόθο και πάθος ζωής. Σχολές, αγώνες, νέες γνώσεις, νέες εμπειρίες, νέα συναισθήματα, νέες διέξοδοι ψυχαγωγίας.
Δεν ήμουν άτυχος στη ζωή μου αλλά και τα δώρα της θεάς τύχης στην ύπαρξή μου, δεν ήταν πλούσια. Δεν κατάφερα να δημιουργήσω οικογένεια με δική μου και μόνο ευθύνη. Είναι βέβαια πιθανό και εν αγνοία μου, το DNA μου να μεταδόθηκε σε κάποια γωνιά του πλανήτη.
Μοναδικό ανεκπλήρωτο όνειρο και προσδοκία ζωής είναι να ταξιδέψω με ιστιοπλοϊκό στις θάλασσες και ωκεανούς που δεν διέσχισα και να γνωρίσω τόπους που δεν επισκέφτηκα, καθώς, «τα ομορφότερα μέρη είναι αυτά που δεν πήγαμε και τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα είναι αυτά που δεν είδαμε!»
Πιστεύω δε, ότι μόνο όταν θάρθει εκείνη η στιγμή που θα ξανανοίξω τον χάρτη της ψυχής μου για να σχεδιάσω μια νέα πορεία, όλο ανατολικά, πανέτοιμος για το μεγάλο ταξίδι, μόνο τότε θα ξαναρχίσω να ζω τα όνειρά μου.